Македонската пејачка Маја Оџаклиевска која повеќе од триесетина години живее во Белград воопшто не се жали за периодот на изолација заради коронавирусот, иако до неодамна не можеше да мрдне поради годините, а малиот Лука имал аутистички напади на секои три до четири дена. Времето во изолација тие го поминувале на тераса или во двор, а доброволците и соседите и биле од голема помош. Сепак, што се однесува до внукот, многу е загрижена.
„Имам тераса и двор кои често ги користам, имаме поплочен дел во дворот и тревна површина. Живееме во мала зграда, па Лука и јас сме сами во дворот. Тој добива аутистички напад секој трет или четврти ден, затоа што не му дозволувам да излезе од дворот, не може многу да се движи, а тоа е од големо значење за него. Во тие ситуации нема кој да ми помогне, зборував со центар за социјални грижи да пратат младо лице кое барем ќе го прошета. Меѓутоа, тие рекоа што ако таа помлада личност се зарази и го пренесе вирусот. Реков дека тие се апсолутно во право, тој и јас некако ќе го надминеме ова “, смело вели пејачката, откривајќи дека Лука е прекрасно дете.
“На Лука му е досадно, тоа е само проблемот. Тој е мало слатко момче. Неговата мајка е тажна што не може да дојде. Не дозволувам ниту една од ќерките да дојде кај нас заради ситуацијата што преовладува, ние се заштитивме масимално. Подобро е да сме сами. Имав многу прилики да не бидам сама во животот, бев опкружена со голем број на луѓе, но ова е мој избор. “
Маја вели дека наоѓа начини да го забавува внукот, како и дека за време на нападите го изненадува со чоколадо за да го расположи.
“Му давам или сладолед или чоколадо и тој се радува. Ги научив неговите потреби. Лука најдобро функционира со мене, не се жалиме. Имаме комшивка во зградата која е баба и понекогаш пиеме кафе со неа”, вели 65-годишната пејачка, која поради старосната граница до неодамна воопшто не можеше да го напушти станот.
„Волонтерите во општината ни носеа храна, соседот од неговата продавница исто така. Тој е прекрасен млад човек, веднаш се понуди да ни помогне, уште од првиот ден се организиравме. Немам чувство дека бев во изолација. Се изолирав пред години, затоа што така сакав. Не размислувам многу за ова, не сакам. Јас сум опуштена. Луѓето не се навикнати да си се посветуваат на себе и тоа е тажно во суштина. Тие се осамени ако се сами, а тоа е голем психички пад. Човек треба да научи да биде исполнет без ничие присуство. Жените нека везат, прават ручек, можат да се занимаваат и со керамика, има толку работи што ќе ви го окупираат времето и вниманието. Така е, како е човек не треба да се жали. Треба да бидеме среќни што сме живи и тоа тоа треба да не води. Не треба да се гледа црно на работите, не е војна и бомби не паѓаат. Сите ние сега делиме иста судбина”, објаснува таа.
Маја го користи слободното време за да ја исчисти куќата, и сè што не и треба донира во добротворна организација:
“Половина куќа е веќе ископана, па кога ќе дојде убавиот ден кога можеме да излеземе, среќна сум што ќе се вратам во уредна куќа. Ја средувам гардеробата, дел ќе дадам на Црвен крст. Луѓето кои се креативни ќе го сфатат ова како период во кој треба да си го средат животот, да читаат книги, гледаат филмови, да ги организираат документите, еве јас ќе помогнам, па ќе донирам работи што повеќе не ми требаат, а на другите ќе им користаат. “
Извор: Ало.рс