Откако го гледаше Лондонскиот маратон во 2021 година од удобноста на нејзиниот дом во Северен Девон, Велика Британија, Луиз Бучер (51) мислеше дека не би било лошо да се пријави за следната трка, нешто што сакаше да го направи веќе некое време. Меѓутоа, пет месеци по тренингот, ѝ бил дијагностициран рак на дојка и покрај тоа што имала мамограф само неколку недели претходно.
Откако пронашла грутка при самопреглед под туш, отишла на дополнителни тестови. Чистиот мамограф значеше дека нејзиниот лекар не бил премногу загрижен, но поради некоја причина тој сепак ја испратил Луиз на дополнителни клинички тестови.
Веста што следеше беше шок за сите – грутката беше навистина рак, инвазивен лобуларен карцином на дојка.
Во јуни и била закажана мастектомија за физичко отстранување на ракот. Маратонската обука е ставена во мирување во догледна иднина. И покрај операцијата, Луиз имала долго чувство дека не може така лежерно да продолжи со својот живот. Не само што здравата града била постојан потсетник на она што таа го изгубила, туку и фактот дека дури и мамографот не покажал рак не и давало мир.
Таа имала проблем да го прифати своето ново тело.
По многу консултации – насочени околу менталното здравје на Луиз – таа била подложена на втора мастектомија осум недели подоцна.
Луиз настојувала да и ја отстранат другата града поради нејзиното ментално здравје, но потоа одлучила да не прави реконструкции за да избегне понатамошна инвазивна операција и – што е најважно – да избегне импланти.
Сакајќи да се бори со стигмата да се биде жена без гради, дошла до неверојатна идеја. Таа почна да трча маратони топлес.
Таа трчаше топлес на Лондонскиот маратон претходно оваа година и продолжи да трча без маици, борејќи се со постојаната стигма и незнаење околу ракот на дојката и мастектомијата – и поврзаните погледи на женственоста – со документирање на нејзините трчања на интернет.
– Само што почнав да го правам тоа цело време бидејќи се чувствував како лицемер кој носи топ. Трчав маратон топлес! Зошто би одела на моето вообичаено трчање во маица? – вели таа.
Трчање како механизам за справување со траума
Луиз првпат почна да трча пред околу осум години, по спонтан абортус. Таа се обвини себеси откако се зарази со бактериска инфекција и го изгуби своето бебе во 12-та недела. Нејзиниот начин да се справи со нејзината здравствена анксиозност и гермафобијата што следеше беше да трча.
– Моето ментално здравје беше толку лошо. Бев на терапија, но трчањето навистина помогна со ендорфините и само ме промени. Би отишла на трчање навистина вознемирен, а потоа би се вратила како сосема друга личност.
Нејзината следна цел е да продолжи да трча и да им помогне на другите да ја прифатат нивната слика за телото. Една од пораките што таа исто така сака да ја пренесе е она што ракот ја научил „дека вашето тело секогаш ќе се труди да се лекува, секогаш ќе се труди да ве одржи во живот. Сега го почитувам своето тело повеќе од порано. Всушност, без гради, јас сум подобра од било кога“.
Луиз Бачер од пред две недели е најбрзиот маратонец со двојна мастектомија, според Гинисовата книга на рекорди, пренесува „Пипл“.