Проф. Д-р Златко Тробоњача од Одделот за физиологија, имунологија и патофизиологија на Медицинскиот факултет во Риека го коментираше развојот на вакцина против коронавирусот во Русија и Велика Британија.
„Разликата е во тоа што руската вакцина се базира на човечки аденовирус, додека британската вакцина е аденовирус на шимпанзата. Проблемот со руската вакцина е што вирусниот вектор може да создаде имунитет против самиот вектор, што не е случај со британската вакцина. за време на студија која разви миелитис “, рече тој, додавајќи дека иако побрзото пристигнување на вакцината е добра вест, сè уште не знаеме дали вакцинацијата ќе ја запре пандемијата.
„Треба да се има на ум дека пронаоѓањето на вакцината бара да се произведат и дистрибуираат милијарди дози, а овој процес трае со години. Потоа се поставува прашањето колку долго ќе трае имунитетот што го стекнавме преку вакцинацијата. Ако имунитетот кон вирусот е краток, тоа значи дека ќе мора да се ревакцинираме, а тоа потоа го покренува прашањето за несаканите ефекти од понатамошните вакцинации “, објаснува Тробоњача.
Тој го спомна и т.н. ‘Шведски модел’.
„Шведскиот модел може да функционира во земји како Шведска, но не и во земји како Хрватска. Во Шведска, младите стануваат независни на возраст од 18 до 20 години кога ќе ги напуштат домовите на своите родители, додека кај нас просечната возраст е околу 35 и многу млади живеат во повеќе генерациски домаќинства, па затоа е невозможно да се заштитат старите лица на овој начин “, рече Тробоњача.