Познатиот актер Робин Вилијамс се самоуби во август 2014 година, а во тоа време многу се пишуваше за причините за ваквата одлука на познатиот комичар. Многумина веруваа дека тоа го направил поради депресија или алкохол, но вистината била поинаква и многу болна.
Светот се обедини по неговата смрт во мислењето дека тој е еден од најбрилијантните умови. Комичарите се согласија дека никој на сцената не може побрзо да прави оригинални шеги. Оние кои снимале филмови со него велеа дека никогаш не ја повторувал истата сцена двапати – при секое снимање додавал нешто ново што дополнително би ја збогатило сцената и би ја направило смешна. Вилијамс бил свесен за ова. Во 2018 година Марина Зеновиќ сними документарен филм за него со наслов „Come inside my mind“. На прашањето дали има некакви стравови, Вилијамс одговорил:
– Да, се плашам дека ќе ми отапи острилото. Дека повеќе нема да можам да заискрам“.
Неговите стравови се остварија, бидејќи аутопсијата откри дека Вилијамс всушност страдал од деменција на телото Леви (Lewy), вид на деменција што го менува начинот на размислување, движење, однесување и целокупното расположение. Деменцијата на телото Lewy (LBD) е всушност спектар на болести што ја вклучува Паркинсоновата болест. Причината за LBD сè уште е непозната. Ова го сведочи Сузан Шнајдер Вилијамс, вдовицата на Робин Вилијамс, во интервју за „The Guardian“.
– Докторите разговараа со мене по обдукцијата и ме прашаа дали сум изненадена кога дознав дека Робин ги има овие леви тела во целиот мозок и ‘рбетниот мозок. Не ни знаев дека тие тела се таму. Сепак, ми дадоа објаснување за неговото однесување. Очигледно, некои туѓи тела му се инфилтрирале во мозокот. Тоа имаше смисла – вели таа.
Сузан Шнајдер Вилијамс сега е во мисија да ги расчисти сите заблуди за смртта на Робин Вилијамс и да ја шири свеста за оваа ретка болест на мозокот. Еден од начините на нејзината борба е и филмот „Желбата на Робин“, приказна за последните денови на славниот актер.
– Робин и јас сакавме да одиме во музеи. Тој беше луд по историјата, како и јас по уметноста. Луѓето претпоставуваа дека тој секогаш глуми „будала на дворот“, дека е ист како што е на сцената. Никогаш не би се омажила за таков човек. Тој беше едно на сцената, но дома беше тивок, постојано размислуваше, интелектуалец. Комедијата, стенд ап и глумата беа негово дело, а не личност – вели неговата вдовица.
Двајцата се запознале во 2007 година, во продавница.
– Го видов во продавницата и помислив „Види, Робин Вилијамс“. Додека заминував, тој ми се насмевна и нешто ме натера да му пријдам. Носеше маскирна облека, па го прашав како му оди со камуфлажата. „Не многу добро, се гледа дека ме најдовте“, одговори тој, вели Сузан, а четири години подоцна се венчаа. Само две години подоцна се појавија првите симптоми на болеста на Робин.
Првите симптоми
На почетокот имаше стомачни болки. Тогаш почнале да му се тресат рацете, а потоа почнал да пати од несоница. Сузан вели дека и неговата вознемиреност била се’ позабележлива.
– Стана параноичен, никогаш порано не бил таков. Тоа е приказната со LBD, симптомите не се појавуваат одеднаш и наизменично. Така, ги збунува и пациентот и негувателот. Не знаете што е симптом, а што не – вели Сузан.
На почетокот на мај 2014 година, на Робин му била дијагностицирана Паркинсонова болест. Аутопсијата покажала дека тоа не е вистина. Сепак, дури и тогаш, додека мислеле дека навистина е Паркинсонова болест, толку многу останало нејасно – симптомите на Паркинсоновата болест не вклучуваат параноја, депресија и анксиозност.
Робин толку многу страдал од тоа што тој и Сузан решиле да посетат невролог за тестирање. Само една недела пред закажаниот преглед, Робин се самоубил.
– Мислам дека сакаше да го избегне тој преглед. Сигурно мислел дека ќе го затворат таму и никогаш нема да излезе – вели Сузан, додавајќи дека по неговата смрт сите медиуми пишувале дека починал или од депресија, или од алкохолизам, или од комбинација од двете.
– Ова покажа дека едноставно не знаеме да зборуваме за болести. Депресијата беше симптом на LBD, и затоа не беше психолошки индуцирана, туку невролошка по потекло. Му се распаѓаше мозокот – вели Сузан, додавајќи дека точно е дека Робин имал проблеми со зависноста, но дека тоа не било проблем во периодот пред неговата смрт.
– Робин беше чист од алкохол шест години пред неговата смрт. Тој во 2014 година на кратко отиде во центар за рехабилитација за да медитира и да се опорави. Бев бесна кога ги видов насловите дека повторно пие, бидејќи знам дека има многу лекувани алкохоличари на кои тој им беше инспирација да излезат – вели Сузан, додавајќи дека по обдукцијата дури и лекарите биле зачудени кога сфатиле колку мозокот на Робин се влошил поради болест:
– Ми рекоа дека тоа е најлошиот случај што го виделе. Убедена сум дека оваа болест го навела да се самоубие. Затоа зборувам за тоа за да науката се насочи кон потрагата по лек и општо правилна дијагноза. Робин никогаш не ја доби таа дијагноза додека беше жив. Да ја добиеше, можеби ќе имаше уште неколку години живот и ќе успееше да израдува и охрабри некој друг. Што се однесува до мене, тој секогаш се појавува кога ми треба. Еден час пред ова интервју го видов во нашиот двор.