Северноатланската алијанса наскоро ќе го добие 30-тиот член. За некој месец, дел од НАТО ќе стане и Македонија.
– И Македонија – вџасено запраша ајатолахот Али Хамнеи, врховниот лидер на Исламската Република Иран – па зарем и Македонците се против нас – резигнирано констатираше Хамнеи, само неколку моменти откако стана јасно дека парламентот на Шпанија ќе го ратификува Протоколот за влез на нашата земја во НАТО, со што е надмината и последната формална пречка за македонското членство.
Се разбира дека почетната конструкција од овој текст е потполно измислена и е плод на моето мечтаење, и секако дека на ајатолахот му е апсолутно небитно тоа што Соединетите Американски Држави имаат нов стратешки партнер.
НАТО на Македонија ѝ овозможува стабилност и перспектива како ниту еден друг сојуз или меѓународна асоцијација и затоа воопшто не треба да се прашуваме за мотивите и потребите околу нашето членство. Клубот од 30 земји е ексклузивен и овозможува стабилност, а тоа најмногу ѝ недостасуваше на нашата земја во годините поминати во независност. Непријатната регионална тензија што постојано ја демне земјата, секако дека ќе биде ставена на минимум, а се претпоставува дека и само членство во НАТО ќе донесе и до релативизација на еден куп домашни проблеми.
Но, треба да се разбере и дека НАТО значи обврска. НАТО е воен сојуз, а не извидничко друштво. Затоа и треба да се одбегнат сите малоумни мемиња со цвеќенца, срценца и мечиња, со кои гордите корисници на социјалните мрежи во Македонија го слават влезот во воениот сојуз. Секако дека е паметно да се одбегнат и воено потпалувачки коментари, испратени до раководство на Иран, Русија или Кина. Треба да бидеме свесни и за податокот дека со нашето влегување во НАТО, воената моќ на Алијансата нема да се зголеми, па веројатно и сите наши наредни учества во некакви операции ќе бидат симболични. Но и колку да биде симболично, војувањето е трауматично искуство, кое ниту една влада, ниту еден народ не го посакува.
Исто така, треба да се размислува и за нашата улога во услови на поголеми кризи. Членот 5 од договорот за НАТО предвидува солидарност на земјите членки. Кога една земја ќе биде нападната, тогаш сите други се обврзани да ја бранат. Тоа е сигурно и главниот мотивирачки фактор за нашето членство. Но, во одреден момент може да биде нападната и друга членка, која секако ќе побара поддршка. Македонските војници би можеле да бидат испратени во Летонија, во Турција или на Тајван, а таму на спротивната страна би можеле да бидат армиите на Русија, на Иран и на Кина, кое се извонредно опремени и способни да предизвикаат големи штети на непријателските војски.
Војната е најлошата страна на човештвото и секогаш треба да се избегнува. НАТО е неопходен за Македонија, но тоа не треба да нè воодушевува, туку да ни помогне да ја задржиме нашата мирољубива политика што ја негуваме со децении.
Преземено од Фејсбук