Др Елена Арсова, менаџер на Hair Clinic Beograd
Фамилијарната тенденција кон андрогенетска алопеција (АГА) и расната варија во преваленцата на ќелавење е добро позната. Генетските фактори го модификуваат интензитетот на реакцијата на фоликулите на влакното на циркулирачките андрогени хормони. Оние личности со силна предиспозиција оќелавуваат во тинејџерски години, додека оние со слаба предиспозиција можат да оќелават дури во нивните 60-ти години.
Современиот концепт е дека наследноста кај АГА е полигенетска, што значи дека зависи од повеќе гени. Поранешните тврдења беа дека наследувањето е автосомно доминантно и да се наследува исклучиво по линија на татко, но тоа не ги објаснуваше сите случаи. После тоа е опишана поврзаност на машка наследна ќелавост со полиморфизам на генот за андрогениот рецептор на Х хромозомот, значи наследност по мајчина линија.
Додатно, неколку кратки триплет халотипови се најдени со висока фреквенца на појава кај ќелави мажи. Овие RFLP се веројатно поврзани со функционална варијанта на андрогенетскиор рецепот ген.
Овие податоци укажуваат дека други автосомални гени допринесуваат на овој фенотип. Неколку студии го истражија постоењето на други гени и хромозомски регии кои би можеле да допринесат на губење на косата
Како заклучок, наследувањето кај АГА е полигенетско, а повеќе гени допринесуваат на губитокот на косата, како по линија на татко така и по линија на мајка.