Вјекослав Пребег, Хрват кој се борел за Украина и бил заробен кај Маријупољ, раскажал како бил ослободен од руско заробеништво.
– Патот беше тежок. Кога не одведоа од истражниот затвор Доњецк, бевме врзани, од 14 до 18 часот поминавме во камионот, беше студено ноќе. Бевме уморни. Не однесоа на аеродромот Ростов на Дон. Не знаевме што се случува. Запознавме некои Саудијци, не ни знаевме дали се Саудијци, само погодивме од нивната облека, изјави Пребег за дневниот весник ХРТ.
Тој вчера пристигна во Хрватска. Тој беше ослободен со уште девет затвореници од Велика Британија, САД, Шведска и Мароко. Пред летот за Саудиска Арабија, кој посредуваше за ослободување, затворениците беа прегледани од лекари на аеродромот.
– Беа двајца доктори, првичен преглед, сатурација, притисок, грло, ни ги послушаа белите дробови и напишаа краток извештај за секој. Потоа отидоа да го проверат тој одреден авион, рече Пребег, признавајќи дека затворениците биле исплашени.
Имено, кога ги воделе до аеродромот, сите претпоставувале дека одат на украинска територија на размена.
– Кога го слушнав авионот, реков: „Момци, сто проценти сме во Русија“. Најблискиот аеродром од Доњецк е Ростов-на-Дон. Отпрвин беше возбуда, конечно нешто се смени, конечно се оди кон нешто, а потоа кога го слушнав авионот, кој знае каде одиме сега, што се случува, рече Пребег.
„Мислам дека треба да се разбудам и да сфатам дека сум слободен“
Тој му се заблагодари на саудискиот престолонаследник Мухамед бин Салман, кој посредуваше во размената на заробениците меѓу Русија и Украина и со чиј приватен авион се превезуваа.
– Би сакал да му се заблагодарам и на премиерот Пленковиќ за се што направи за мене сите овие месеци. „Доколку сакам да му се заблагодарам на министерот за надворешни работи, би сакал да му се заблагодарам и на претседателот Зеленски, кој во соработка со нашиот министер и премиерот направи многу и доведе до тоа конечно да бидеме ослободени од заробеништво“, рече Пребег. .
Потоа рече дека е многу уморен бидејќи последните три дена спиел многу малку.
– Уморен сум, но некако не можам да заспијам. Мислам дека ми требаат најмалку 12 часа нормален сон, за да се разбудам и да сфатам дека тоа се случило, дека сум слободен. Можам само да кажам дека е убаво да си дома, нагласи Пребег.
На прашањето кои се неговите планови, тој рече дека сака прво да ги види сестра си и пријателите. Има уште една желба.
– Би сакал да стапам во контакт со мојата девојка Ирина. Кога започнале воените операции околу Николаев, таа со својата братучетка и децата побегнала во Франција. Тоа сега ми е приоритет, но не би сакал ништо да форсирам. Сакам да слушнам дали е добро и дали има услови би сакал да ја видам, вели тој.
Да потсетиме, дезертерот се уште е во болницата во Дубрава. Со него е и неговата сестра. Лекарите велат дека е во добра здравствена состојба, но со оглед на отстапувањето на носот и повредата на десното рамо, вчера ги направиле сите потребни анализи.
Самиот дезертер побарал психолошка помош. По преглед кај психијатар, лекарите констатирале дека е тешко трауматизиран. Тој има видливи каснувања по телото, па денеска ќе биде прегледан од дерматолози, а потоа треба да биде пуштен на домашно лекување.